خودارضایی یا جَلق زدن از روش های ارضای میل جنسی است به عبارت دیگر، خودارضایی به تحریک جنسی اندام جنسی خود، جهت برانگیختگی جنسی یا سایر لذت های جنسی اطلاق می شود و معمولاً به اوج لذت جنسی می انجامد. برای برانگیختگی ممکن است از دست ها، انگشتان، اشیاء معمولی و اسباب بازی های جنسی […]
خودارضایی یا جَلق زدن از روش های ارضای میل جنسی است به عبارت دیگر، خودارضایی به تحریک جنسی اندام جنسی خود، جهت برانگیختگی جنسی یا سایر لذت های جنسی اطلاق می شود و معمولاً به اوج لذت جنسی می انجامد. برای برانگیختگی ممکن است از دست ها، انگشتان، اشیاء معمولی و اسباب بازی های جنسی از جمله لرزاننده یا ترکیبی از همگی استفاده شود. تحریک کردن شریک جنسی با دست همچون انگشت کردن، دست کام دهی، خودارضایی متقابل، فعالیت‌های جنسی شایعی هستند که ممکن است به جای دخول جنسی بکار روند. به عبارتی، خودارضایی عموماً به انجام این عمل توسط خود شخص اطلاق می شود، اما تحریک آلت توسط فردی دیگر، البته بدون آمیزش جنسی (معمولاً با دست) را نیز نوعی خودارضایی می دانند. مطالعات انجام شده نشان داده است که خودارضایی در هردو جنس مذکر و مؤنث و در تمام سنین رایج است، هرچند تفاوت هایی وجود دارد. بر پایهٔ پژوهش های انجام شده توسط آلفرد کینزی دربارهٔ شیوع خودارضایی، تقریباً صددرصد مردان و سه چهارم زنان در دوره ای از زندگی خود، دست به این کار زده اند. فواید پزشکی و روان پزشکی گوناگونی به خودارضایی و نگرش سالم افراد به فعالیت جنسی، نسبت داده شده است. هیچگونه رابطهٔ علت-معلولی میان خودارضایی و هرگونه اختلال جسمی یا روانی وجود ندارد.
خود ارضایی چیست؟
خودارضایی از دوران ماقبل تاریخ در هنرهای گوناگون ترسیم و در نوشته های قدیمی بدان اشاره و درباره اش بحث شده است. در قرون هجدهم و نوزدهم میلادی، علمای الهیات و پزشکان، خودارضایی را «شنیع»، «اسف انگیز» و «زشت» می دانستند، اما در قرن بیستم میلادی این تابوها عموماً کاهش یافت و در هنر، موسیقی پاپ، تلویزیون، سینما و ادبیات مباحثه و تصویرسازی خودارضایی رو به افزایش گذاشت. امروزه ادیان مختلف، نظر متفاوتی دربارهٔ خودارضایی دارند : برخی آن را به لحاظ روحانی و معنوی، عملی مضر و برخی دیگر غیرمضر می دانند. نظر برخی ادیان هم بر حسب موقعیت یا شرایط انجام خودارضایی فرق دارد. وضعیت قانونی خودارضایی هم در طول تاریخ متفاوت بوده است و خودارضایی در انظار، در بیش تر کشورها غیرقانونی است.
خودارضایی در خلوت خصوصی یا با شریک زندگی، عموماً عملی طبیعی و سالم و بخشی از لذت جنسی است. خودارضایی در بسیاری از گونه های جانوری نیز — چه آن هایی که در طبیعت آزادند و چه آن هایی که در بندِ انسان هستند — مشاهده شده است.
دلایل خودارضایی
علاوه بر احساس لذت جنسی، خودارضایی برای رهایی از تنش های جنسی به ویژه در هنگامی که شریک جنسی در دسترس نیست انجام می شود. خودارضایی گاهی به منظور رفع اضطراب و رسیدن به آرامش صورت می گیرد. در نوجوانان گاهی خودارضایی با هدف کنجکاوی در خصوص دستگاه های تناسلی اجرا می شود. همچنین گاهی با هدف پیشگیری از انتقال بیماری های آمیزشی یا بارداری صورت می گیرد. گاهی در برخی نارسایی های جنسی توسط پزشک نیز استمناء تجویز می شود.
خود ارضایی
تأثیر بر سلامتی
در گذشته خودارضایی گونه ای از انحراف های جنسی و ذهنی شمرده می شد. در اروپای قرن نوزدهم پزشکان، معلمان و مربیان با خودارضایی همچون یک بیماری اپیدمیک که باید ریشه کن شود برخورد می کردند اینک اجماع پزشکی بر آن است که خودارضایی به لحاظ پزشکی سالم و به لحاظ روان شناختی عادت و رفتاری طبیعی و نرمال است. در کتابچهٔ راهنمای تشخیص و درمان مِـرک آمده : «[خودارضایی] فقط زمانی غیرطبیعی است که رفتارهای همسرگرا (مثل توجه به همسر) را متوقف کند، در انظار عمومی باشد یا اجبار روانی برای انجامش به‌حدی باشد که موجب پریشانی و استرس شود»
در ایالات متحده آمریکا، تا نسخهٔ دوم راهنمای تشخیصی و آماری اختلال های روانی (دی اس ام-۲) در سال ۱۹۶۸ میلادی، خودارضایی یک بیماری روان پزشکی محسوب می شد. انجمن پزشکی آمریکا در سال ۱۹۷۲ میلادی با اجماع متخصصان، خودارضایی را عملی طبیعی اعلام کرد. خود ارضایی موجب کاهش یا تخلیه انرژی بدن (تحلیل قوای جسمانی) یا زودانزالی نمی شود.
فواید کلی
درمان‌گرهای جنسی گاهی خودارضایی را تا رسیدن به اوج لذت جنسی، به بیماران مؤنث توصیه می کنند تا به‌عنوان مثال به منظور بهبود روابط و سلامت جنسی، دریابند چه چیزی به لحاظ جنسی برایشان لذت آفرین است و اینکه خودارضایی متقابل می تواند سبب رابطهٔ جنسی اقناع کننده تر و صمیمت و نزدیکی بیشتری شود.
در بسیاری از محافل علمی سلامت ذهن و روان، عقیده بر آن است که خودارضایی، افسردگی را تسکین داده و عزت نفس را بالا می‌برد. خودارضایی همچنین در شرایطی که یکی از دو زوج در رابطه شان، طلب سکس بیشتر می کند کمک کننده است و در این شرایط نوعی اثر متعادل کننده دارد و رابطه ای متوازن به ارمغان می آورد. خودارضایی متقابل — عملی که طی آن دو یا چند شریک زندگی، خود را در حضور دیگری تحریک می کنند — این فرصت را پدید می آورد که یک زوج «نقشهٔ مراکز حساس و لذت آفرین بدن» خود را به یکدیگر نشان دهند. وقتی فردی، زوج خود را در حین خودارضایی مشاهده می کند، می تواند بفهمد که چه روش‌هایی برای او لذت بخش است و دقیقاً چه نوع لمس کردنی برایش خوشایند است. گاهی دخول به خودی خود، و به منظور تخلیهٔ جنسی کافی، برای بسیاری از افراد غیرعملی یا ناراحت کننده است. خودارضایی متقابل به زوج ها اجازه می دهد تا به میزان نیاز، از یکدیگر لذت برده و از لحاظ جنسی تخلیه شوند، بدون آنکه ناراحتی خاصی بروز کند یا خطرات مرتبط با سکس را تجربه کنند.
در پژوهشی که در سال ۱۹۹۷ منتشر گردید، رابطه ای معکوس میان مرگ ناشی از بیماری های عروق قلب و دفعات اُرگاسم یافت شد؛ حتی با آنکه فعالیت جنسی ممکن است موجب برانگیختن ایسکمی ماهیچه قلب و سکته قلبی شود. نتایج این مطالعه نیز همسو با پژوهش استرالیایی در سال ۲۰۰۳ بود که نشان داد خودارضایی جهت جلوگیری از سرطان پروستات مفید است. توان آماری همبستگی در این مطالعه با افزایش تعداد انزال ها، افزایش یافت.
یک مطالعه دیگر در دانشگاه علوم پزشکی تبریز نشان داد که خودارضایی، تورم عروق خونی بینی را کاهش می دهد و راه را برای تنفس طبیعی باز می کند. مکانیسم این عمل از طریق تحریک ماندگار دستگاه عصبی سمپاتیک است. نویسندهٔ مقاله پیشنهاد کرد که : «می توان هر از چند گاهی [خودارضایی] کرد تا احتقان بینی بهبود یابد و بیمار می تواند تعداد مقاربت ها یا خودارضایی ها را بر حسب شدت علائمش تنظیم کند.»
خودارضاییِ تکی، نوعی فعالیت جنسی است که با خطر بیماری های آمیزشی همراه نیست. خودارضایی جنسی با مشارکت دو یا چند نفر هم با آنکه خالی از خطر بیماری های آمیزشی نیست، اما احتمالش به مراتب کمتر از بیشترِ انواع سکس های همراه با دخول است. حمایت از چنین دیدگاهی و همچنین تلاش برای گنجاندن مبحث خودارضایی در برنامه های آموزش مسائل جنسی در ایالات متحده آمریکا، سبب شد تا جویسلین الدرز، جراح کل ایالات متحده آمریکا در دوران ریاست جمهوری بیل کلینتون از کار برکنار شود. برخی از کشورهای اتحادیه اروپا در برنامه های آموزش جنسی خود، خودارضایی را تشویق می کنند.
اوج لذت جنسی، چه با خودارضایی و چه با روش های دیگر، به فرد احساس خشنودی و آرامش می دهد. معمولاً این حالت با احساس خواب آلودگی یا به خواب رفتن کامل همراه است، به ویژه اگر خودارضایی در بستر خواب انجام شود..
برخی متخصصان خودارضایی را نوعی کار و تمرین قلبی عروقی می دانند. با آنکه تعداد پژوهش ها در این زمینه اندک است، آن هایی که از اختلالات قلبی عروقی (بخصوص بیمارانی که دوران نقاهت پس از سکته یا حملهٔ قلبی را می گذرانند) باید فعالیت های روزمره زندگی (و از جمله مقاربت جنسی و خودارضایی) را تدریجاً و به آرامی شروع کرده و شدت و دفعات آن را بر حسب شرایط جسمانی خود در نظر بگیرند. این محدودیت، انگیزه ای است که فردِ مبتلا، دوره های فیزیوتراپی خود را پیگیری کند تا استقامت جسمی خود را ارتقا بخشد. بنابر نتایج یک مطالعه که در ژورنال پزشکی نیوانگلند منتشر شد، سکس واقعی به طور کلی مصرف انرژی در بدن را، تنها اندکی افزایش می دهد.
خطرات
فروکردن اجسام در خود، به منظور خودارضایی (مثل فروکردن اجسام خارجی در مقعد)، خطر گیرکردن و جا ماندن آن اجسام را به همراه دارد و مردان و زنان هر دو ممکن است قربانی چنین خطری شوند. به عنوان مثال، یک زن در آلمان هنگام خودارضایی با استفاده از دو مداد، موجب سوراخ شدگی پیش‌آبراه و ورود مدادها به مثانه اش شد و در بیمارستان بستری گشت. همچنین در صورت استفاده از هرگونه وسیله جنسی آلوده هنگام خودارضایی یا استفاده از اسباب بازی های جنسی مشترک و آلوده، خطر انتقال و ابتلا به عفونت وجود دارد.
نظرات